Συνέχεια σ’ αγγίζω μα ποτέ δε σε φτάνω..
Εκεί που λέω πως σε έχω, πάλι σε χάνω…
Κάνω να φύγω, μα πάλι γυρίζω..
Τι θέλω εδώ πια δεν γνωρίζω.
Τον άλλο μου εαυτό αντικρίζω
Τ’ άρωμά σου μυρίζω
και πριν προλάβω να φύγω,
είμαι και πάλι εδώ… σε κοιτώ, και δακρύζω…
2 σχόλια:
και τι απο αυτα που θελουμε το κατακταμε?..ολα τα αγγιζουμε για μια στιγμη κ μετα γινονται καπνος..και δακρυα..
@ nina:
Έτσι είναι δυστυχώς..Γι'αυτές όμως τις μικρές μικρές στιγμές - σταγόνες μέσα στη βροχή του χρόνου αξίζει να το παλεύεις...
Δημοσίευση σχολίου