Φοβήθηκες, πέταξες μακριά.. Το γιατί δεν το ξέρω...Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν έχω πια κουράγιο να τρέξω να σε φέρω πίσω.. Αντίο λοιπόν. Φύγε και μην κοιτάς πίσω σου, κάνε αυτό που θες κι άσε και ‘μενα να πιστέψω ό,τι θέλω. Μη νοιαστείς να μου πουλήσεις φτηνό παραμύθι. Δε χρειάζεται, δεν σου πάει, δεν είναι ανάγκη, δεν είναι απαραίτητο. Σ’ έχω τόσο ψηλά που δεν θα αντέξω να σε βλέπω να πέφτεις ξεστομίζοντας φτηνά λογάκια. Ας πούμε ότι ένα απωθημένο ήταν και αυτό. Όχι γιατί έτσι πιστεύουμε ή γιατί έτσι είναι αλλά γιατί κάτι πρέπει να πούμε, ξέρεις για να σπάσουμε τη μαλακισμένη αμηχανία της στιγμής. Είπα να σου αφήσω χώρο, χρόνο όπως σκατά θες πες το, να σκεφτείς. Προφανώς σκέφτηκες και αποφάσισες μα κι αν νομίζεις ότι δεν αποφάσισες ακόμα ή δεν έχω δικαίωμα να μάθω την απόφαση σου δεν πειράζει. Δεν σου ζητώ, δεν περιμένω τίποτα πια. Να’σαι καλά και να προσέχεις...
4 σχόλια:
Γιατι οι ανθρωποι αρκουνται στα φθηνα παραμυθια..; Γιατί στα μεγάλα δειλιάζουν..; Θα μου πεις κι εγω που αναζητώ τα μεγάλα έχω καεί απο το δυνατό φως του ήλιου..μπορει να έχω τυφλωθεί αλλα η καρδιά μου είναι φωτεινή..μην κυνηγας κατι που σε σκιάζει..συμφωνώ..
@ nina:
Πολλές φορές αξίζει και να τυφλωθείς από ένα παραμύθι, να τ'αφήσεις να σε παρασύρει κι όπου βγει.. Το θέμα είναι ποιός αντέχει τις μεγάλες αλήθειες που έρχονται και το τερματίζουν κάθε φορά.. Σ'ευχαριστώ πολύ, για όλα σου τα σχόλια,όπως θα είδες, είσαι η πρώτη που αφήνει κάποιο σχόλιο οπότε εύχομαι να'σαι και τυχερή!!
Τα είπε και ο Ιωάννου στις βυθισμένες άγκυρες και τα τραγουδάει ακόμα καλύτερα ο Πασχαλίδης.
Κι εσύ να προσέχεις.
@ sorry_girl:
Βρε καλώς την!! Τι μου θύμισες τώρα.. Σ' ευχαριστώ πολύ, κι ΕΣΥ να προσέχεις!!! ;-)
Δημοσίευση σχολίου